voor het moment waarop het huis zogenaamd afgebouwd is waren we op zoek naar vrolijke kleurcombinaties. deze zouden een contrast moeten vormen met de afgebladderde en vervallen uitstraling later in het verhaal maar ook met de verzuurde relatie tussen de bewoners.
we wilden het soort overdreven optimisme uitdrukken waar het allemaal ooit mee begon.
verschillende van deze kleuren zijn we vervolgens op het proefmodel uit gaan proberen. lekker zoet allemaal, maar niet overtuigend. doorzoeken dus.
uit een moodboard van een ander project kwam de klassieke amerikaanse red barn tevoorschijn: een kleuren combinatie die even simpel als sterk is. het tijdsbeeld en de platteland uitstraling voelden ook meteen goed. over het rode plankwerk met de witte randen waren we het meteen eens, voor het dak hebben we nog wat proefjes gedaan.
het grijze werkmodel is voorzien van een witte primer zodat het brandweer rood straks lekker helder over komt.
de verf wordt met de neus door een rietje op het model geblazen. een stokoude, maar zeer doeltreffende techniek die niet zonder uitvoerige training toegepast dient te worden. uitademen is hierbij het sleutelwoord. panfluitmuziek helpt ook.
het is gelukt. de verf zit op het huis en H.C. geniet van een welverdiende panfluitvakantie.
terwijl H.C. op vakantie is zet Jasper stiekem een schreeuwend lelijk felgroen ding achter het huis.
het huis met alle elementen er om heen gecomposit en na de daguerreotype behandeling