na de proefdraaidagen van een paar maanden terug, waarbij we er onder andere achter kwamen dat we met te kleine maquettes en een te grote camera zaten, was het voor een deel weer terug naar het tekenbord en opnieuw van alles uitrekenen. kijken op welke schaal de maquettes minimaal zouden moeten zijn en of het veel zou schelen als we een kleinere lens zouden nemen. en wat voor een hoek die lens dan moest hebben.
aangezien we alles in een mix van maquette en 3D CGI aan het maken en plannen zijn was het meest logische om de hele camera plus lenzen precies op echte maten na te maken in m’n 3D-programma, de 3D-sets om te schalen naar precies de maten waarin H.C. ze van plan was te maken en dan te zien of het past, waar de camera of de lens tegen muren en plafonds opbotst en of de lens wel scherp te stellen is.
draadmodel Jasper
hier het draadmodel van de camera (de canon 5D mkII), een paar lenzen en wat clues mbt de focus.
hier één van de (langere) shots uit de animatic gezien van opzij als draadmodel, met de camera en de zoomlens die we gebruiken (de rode lens in het draadmodel) erin. alles gemodeld naar ware grootte – de muren van de maquette zijn hier 20 cm hoog. (het shot is 4x zo snel als in de animatic, het gaat er alleen om te zien waar het mis gaat). het groen/rode blok onderin geeft aan waar het mis gaat met de minimale focus afstand. en linksonder staat het shot zoals het door de camera gezien er uitziet.
en hier precies hetzelfde shot, alleen is nu de maquette twee maal zo groot; de muren zijn nu 40 cm hoog. nu past de camera bijna overal binnen de set. de blauwe lens op de camera geeft de maten aan van een 35mm lens, waar het virtuele shot ook mee is gedraaid. bijna het hele shot is nu scherp te trekken.
dat is dus duidelijk: we moeten overstappen op een twee maal zo grote maat maquettes en afstappen van onze zoomlens. in ieder geval voor de groothoekshots.
om alvast te zien wat er gebeurt heb ik vandaag met foamboard een supereenvoudige versie van de testset gemaakt en daar een paar shots in gedraaid. hierboven met de zoomlens op 35mm en een peertje aan het plafond als enige licht. als novelty heb ik tijdens het shot de focus gepullt, dat kan via de usb-aansluiting van de camera en de canon-software op m’n computer. wat heel goed te zien is is de korte scherptediepte van de 5D bij deze omstandigheden. aan de andere kant is ook goed te zien dat de grotere schaal nu al goed werkt, de camera kan behoorlijk dichtbij de muur beginnen en ruim uitkomen. wat ook een voordeel is, is dat de motor die de dolly aandrijft nu op volle snelheid kan draaien omdat de camera een veel grotere afstand moet afleggen. en hoe sneller hij draait, hoe minder hij last heeft van kleine onregelmatigheden onderweg.
bij deze test heb ik een felle spot op de hoek van de set gezet waardoor ik m’n diafragma kon knijpen naar F9.0. daardoor neemt de scherptediepte ineens een heel stuk toe. (ik heb ook hier de focus scherp gehouden op de hoek tussen de muren)
hier nog een extraatje – de twee shots lopen zo exact gelijk dat ik ze naadloos over elkaar kan leggen. waarmee we in feite een motioncontrolcamera hebben! we waren al van plan om daar uitgebreid gebruik van te gaan maken – details in een shot die extra aandacht vragen op een grotere schaal bouwen en fotograferen en daarna naadloos in een kleinere schaal maquette zetten – maar tot nu toe had ik eigenlijk nog geen bewijs dat dat ook werkelijk zou gaan lukken.