Omdat we het script en de decoupage wat om hebben gegooid komen een paar van de foto’s voor in de film die we eerder hebben gemaakt voorlopig niet meer aan bod. Zonde, dus daarom maar hier. De modellen van de personages zijn door HC in klei gemaakt, alle achtergronden zijn van karton.
Als onderdeel van het wat gewijzigde scenario maken we een paar nieuwe foto’s die als decorstuk in de film terugkomen. Hier een schets en uitwerking – ik heb 3D-modellen gemaakt van onze personages om beter te kunnen visualiseren.
Een paar posts terug berichtten we over hoe onze onderwaterwebcam niet mee wilde werken als we ‘m onderwater stopten. Wat hebben we eraan gedaan?
1 – Openschroeven. Wanneer in twijfel, altijd openschroeven.
2 – Op internet lezen dat het een kwestie is van temperatuurverschil tussen de lucht in de behuizing van de camera en het water eromheen. Als je een tijdje wacht, gaat het vanzelf over.
3 – Dichtschroeven, dichtkitten en onder water stoppen
5 – Een kwartier wachten
Een test, inhakend op ons huis-tuin-en-keukenmaterialenplan: een zwaar verlaten interieurshot maken, stoffig en onder de spinnewebben, met een mooi klassieke spookhuisbelichting.
Uiteindelijk blijkt babytalk met cacaopoeder een geschikte fijne stof op te leveren. In een plastic bekertje met een panty afgesloten om als een soort cappucino-shaker de set mee vol te strooien
Dan spinnewebben: een tube hobbylijm en een stokje
Dat alles weer in onze vaste testset, met webcam nr 2 ervoor, vers uit de verpakking (de droge webcam, dit is een droge test)
Een sigaret opgestoken om rook mee te maken, een felle spot achter de set en een reflectiekaart achter de camera en hier is het resultaat:
een ander idee om uit te proberen was of we hier ook mee kunnen stopmotion-animeren. De webcamera is daar niet voor gemaakt en heeft geen software waar je dat mee zou moeten doen, maar we dachten daar met een laptop en de print-screen functie wel omheen te kunnen.
En inderdaad, dat gaat prima. Wel zwaar pielerig, met een vlieg van twee centimeter in een set van 10 x 10.
Eén zo’n testje dat we alvast konden doen was kijken of we achtergrondprojecties kunnen maken. Een onderdeel van het kartonminiatuurfilmplan is dat we zo weinig mogelijk gebruik maken van digitale bewerking achteraf en zoveel mogelijk proberen op de set, in camera, voor elkaar te krijgen. Een oldschool knutselgeheel. Met live-action, stopmotion, achtergrond- en voorgrondprojecties door elkaar heen, en dat in louter karton en huis- tuin- en keukenmaterialen en op idioot kleine schaal. Eerste proef: een maanverlichte nacht met zware regen, gezien door het raam.
Ziehier de maan-set. Een schijfje karton, een spotje en verder alle lichten uit.
De regen: twee spotjes, een aquarium en een tuingieter.
Gekkenhuis.
Dan: een miniatuursetje met een paar ramen erin en daarachter een laptop waarop het beeld dat we zonet gefilmd hebben, in een eindeloos loopje. En dat werkt, zomaar.
Kort stukje film:
In het kader van de miniatuur-karton-versie, die intussen hevige vormen heeft aangenomen
hebben we de webcamera waar we dat mee willen draaien watervast in neopreen gegoten. Grote stukken van de film spelen zich namelijk onderwater af.
Het is best een leuk apparaat. klein en lichtgevoelig en HD, maar we hadden niet het idee dat het ook watervast was.
Beetje gepiel rond het glas waar de lens achter zit, maar het zag er verder wel goed uit…
… tot we de camera aanzetten. binnen een minuut was de lens beslagen met fijne druppeltjes condens. Of iets dat er op lijkt. Als we de camera uitzetten en een uur wachten verdwijnt het weer, maar als we hem aanzetten duurt het maar een minuut voor het weer terug is.
Bummer. Gelukkig is het een spotgoedkoop webcammetje uit de computershop dus hebben we een nieuwe gekocht waar we om te beginnen maar eens alles mee gaan filmen dat niet onderwater hoeft. En intussen proberen uit te vinden waar dit aan ligt en of we het kunnen oplossen…
Een andere test met de kartonnen minimaquettes, dit keer met ‘3D Daguerro’ – we proberen de film er uit te laten zien alsof hij gemaakt is met een Daguerrotype-camera, maar dan in alle dimensies.
Een tijd terug is H.C. begonnen met het uitdenken van de sets. Dat doet hij in karton en op heel kleine schaal, en aangezien het uitdenken en bouwen van de motion-controlrig nog niet klaar is zijn we intussen alvast begonnen met het maken van een miniatuurmaquette karton-animatic die we draaien met een miniatuur webcamera. Hier een eerste test:
en nog één:
een paar kleistudies van H.C. van de muis die we een paar keer voorbij zien komen in de film
kleimodel H.C.
kleimodel H.C.
kleimodel H.C.
kleimodel H.C.
